Poëzie

Ik schrijf veel poëzie, en soms wordt mijn poëzie gepubliceerd in tijdschriften, dagbladen, en regionale kranten.
Uit mijn werk zal ik regelmatig nieuwe poëzie op deze website zetten, dan heb je iets te lezen, en te overdenken.

Eva van Baar.

Duinen

Zand,
mijn Zandvoort, 
anders dan vroeger, 
duinen,
mijn duinen, 
net zoals toen.
Stuifzand en helm, 
het geluid van de meeuwen
Zandvoort, 
mijn Zandvoort,
je waait door mijn bloed.

Samen 

Waren wij niet altijd samen
Voor altijd
met elkaar vergroeide namen
Steeds samen
Door de jaren heen.
(Ramses Shaffy en Liesbeth List)

Samen
Sterker dan alleen
Samen
Geldt voor iedereen

Samen in verbondenheid
Samen in gelijkheid

Samen
De schouders er onder

Samen
Niet alleen,

Maar met jou
En jou
En jou

Doe ook mee!

Trouw

Zelfvertrouwen,  vertrouwen in jezelf,
vertrouwd met jezelf, trouw aan jezelf,
ver van jezelf af, de ander velt haar oordeel, en dan?

Blijf je trouw aan jezelf, wie ben je,
verandert dat als iemand anders
Niet ziet wie je bent, ben je dan nog wie je bent?

Verandert je vertrouwen, blijf je trouw aan jezelf?
Hoeveel invloed heeft dat op wie je bent
Op hoe je je voelt, op wat er met je gebeurt

Trouw aan jezelf, is vertrouwen in jezelf
ondanks het oordeel van anderen.
En soms dankzij het oordeel

van andere anderen.

Hemel boven Texel 

Blauw, hemelsblauw, azuurblauw, lichtblauw,
blauw zoals alleen blauw van de lucht kan zijn
Wit, helder wit, grijs-wit, vegen wit,
witte schapen wolkjes, witter dan de schapen beneden.
Zoals alleen wit van de hemel kan zijn
Grijs, bolle wolken bergen van grijs,
dikke regenwolken, dunne flarden
Zoals alleen de lucht grijs kan zijn
De hemel boven Texel,
Een eiland boven een eiland,
een landschap boven het land
De lucht zoals je alleen daar ziet
En het land is nog zoals het begonnen is,
wadden,. Slufter, duinen,
een oer landschap,
waar je naar binnen gekeerd beseft
hoe het allemaal was
Toen wij mensen er nog niet waren.

De vogels
Voelen zich vrij
Thuis in de lucht en op het land.
Zij waren er eerder dan wij.

Slufter 

In de verte blauw,
mediterraan blauw, zoals de Noordzee nooit is
Die is grijs, Noordzee grijs.
mensen, kleine stipjes,
Mensen die zich er binnen wagen,
dit stuk land is groots, wij worden gedoogd,
als we de vogels niet verstoren, 

De slufter is van zichzelf
respect is de boodschap.
we zijn stil
Bij het zien van dit stuk natuur
Vroeger komt dichterbij
Oer wordt vandaag
Dit land is zichzelf gebleven
Alleen maar kijken
Luisteren, naar geluiden
die de eeuwen hebben getrotseerd.

Natuur, in stille kracht.

Eva van Baar | evavanbaar@gmail.com